فیلسوفی ملانصرالدین را در خیابان نگه داشت؛ برای این که او را امتحان کند و حساسیت او را نسبت به فلسفه بسنجد،
حرکتی انجام داد و به آسمان اشاره کرد. منظور فیلسوف آن بود که: فقط یک حقیقت وجود دارد، که همه چیز را در بر می گیرد.
دوست ملا که آدمی عامی بود فکر کرد: فیلسوف دیوانه است؛ نمی دانم ملا چه تدبیری خواهد اندیشید.
ملا دست در کیسه اش کرد و طنابی بیرون آورد. او طناب را به دست دوستش داد.
دوست ملا با خود گفت: محشر است اگر دست به خشونت بزند، با این می بندیمش.
فیلسوف، منظور ملا را متوجه شد:
آدمهای نادان، با شیوه هایی به دنبال حقیقت می گردند که مانند تلاش برای رفتن به آسمان؛ آن هم با یک ریسمان است!
۱) گزینش امروز ما، برآیند اندیشه ها و راه بسیار درازیست که تاکنون از آن گذشته ایم. این گزینش می تواند سیمای نوی را از ما به نمایش گذارد.
۲)آدمی تنها زمانی در بند رویدادهای روزمره نخواهد شد که در اندیشه ای فراتر از آنها در حال پرواز باشد.
۳) دیگران خیلی زود بازخورد رفتار ما را نشان می دهند؛ درستی و نادرستی کردارمان را در نگاه و سخن دیگران خواهیم یافت.
۴) فراموش نشدنی ترین اندرزها آنهایست که اندوهی فراوان برای بدست آوردنشان کشیده ایم.
۵) گذشتن از سختی های پیش رو، چندان سخت تر از آن چه پشت سر گذاشته ایم نخواهد بود.
۶) بسیار یاد کردن از سختی های زندگی، بردگی می آورد.
۷) عشق چنان شیفتگی در نهان خود دارد که سخت ترین دلها نیز، هوس شنا در آن را می کنند.
۸) با بدی های دیگران دل خویش را به سیاهی نیالاییم؛ همواره ساز سادگیمان کوک باشد و نگاهمان امیدوار.
۹) تواناترین آدمها، بیشتر زمانها خود را ناتوان می یابند.
۱۰) اهل سیاست پاسخگو هستند! البته به پرسشهایی که دوست دارند!