عامولیک
بسی شرمساریم به چند دلیل، که به شرح زیر می باشد:
اولندش ... دیر به دیر و دور به دور آپ می کنیم!
دویومندش ... فرصت سرزدن به همه رو ندارم. البت بعد امتحانا جبران می کنم؛خوتون که درجریانید!
سیومندش ... دوتا امتحان دادم و دوتای دیگه مونده!
دیگه این روزامون مایه رو سیاگیه!!!
------------------------------------
پاورقی 1: لا لا لا، لا لا لا ( با ریتم درست بخون) این صدای کبک م بود ... داره خروس می خونه!!!
پاورقی 2: آرزوهای خوب برام بکنید ... اینطور که بوش میاد امتحانارو ... آره و اینا کردم!!!
پ.ن :قالبم به گا (فاک) رفته...اینم برا ما گربه میرقصونه...انچوچک!!!
بی ربط: عقربه های ساعت شوخی بردار نیست ... مواظب باش!
از وقتی به فکر تشکیل خانواده افتادم (البته فقط در حد فکر) یعنی همون دوران بلوغ یکی از آرزوهام این بود که وقتی از سر کار برمی گردم؛ دختر کوچولوم بپره تو بغلم و بگه: بابا جون، باباجون روزت مبارک! منم یه دوتا بوس آبدار بندازم رو لپش و بگم؛ جوووون بابایی!
بعد هم خانومم با یه دسته گل و همون هدیه ی معروف خانوما (جوراب!) بیاد جلو، هم دیگه رو ببوسیم( بله جلو بچه این کارو می کنیم...باید معنی دوست داشتن رو بفهمه!) و بهم تبریک بگه. بعدش سه تایی راه بیوفتیم بریم خونه ی پدر من و پدر خانومم و به اونا هم تبریک بگیم!
به مناسبت روز مرد و پدرهای گرام یه شعر پیدا کردم (خودم خیلی بهش خندیدم) امید وارم خوشتون بیاد.
پیشاپیش روز مرد صاحبان قلب سرد
منت کشان سر شب مزاحمین نصفه شب
بر دلاوران 5 شنبه شب مبارک!!!
------------------------------------------
پاورقی 1: پدرم بعد از پیام بهترین دوستَمه؛ خیلی دوستش دارم و یه دنیا آرزوهای قشنگ براش می کنم.
پاورقی 2: باز من گفتم زن و دختر، و شما حالا هی بکوبین توسرم وتحقیرم کنید که کی زنت میشه و هنوز دهنت بو شیر میده!
بی ربط: حسرت گذشته و انتظار آینده تو را از زیست و لذت بردن در حال باز می دارد!
موضوع مهمی که این روزا از منظر کارشناسان پنهان مونده و یکی از بزرگترین مشکلات جامعه َست، گشادیه!!!
بله گشادی؛ گشادی بیماریه ناشناخته ایه که بعضآ در زیر گروه تنبلی قرار می گیره.
گشادی یا فِرَخ بودن نوعی حالت روحی جسمانیست که فرد حس و حال هیچی رو نداره و اگه مجبور نبود حتی نفس هم نمی کشید! افراد مبتلا به این مرض اکثرا جوانان هستند و جنسیت نقش مهمی در این امر ندارد هرچند که در دختران این امر شایع تر می باشد. فرد مبتلا بسیار حسابگر بوده و به هیچ وجه حاضربه سوزاندن کالری اضافه یا سلول خاکستری حتی سر جلسه ی امتحان نبوده و با علم به دانستن جواب حال نوشتن آن را ندارد.
واحد اندازه گیری گشادی کالیبر یا علمی تر آن کالیبراسیون می باشد. البت بسیاری از دوستان معتقدند اینجانب خود واحد اندازه گیریه SI بوده و به صورت قرار دادی بنده را واحد شمارش و تعیین، قرار داده اند!
بهترین و جامع ترین رنکینگ و دسته بندی این بیماری به تازگی بوسیله ی نشریه ی Smile Times منتشر گردیده و به شرح زیر می باشد:
گشادی: این اولین حالت و معمول ترین این بیماریست و لقبی است که به تنهایی بکار می رود.
اسطوره ی گشادی: حالت دومی است که بسیاری از وبلاگ نویسان به آن مبتلا هستند.
فِرَخ: حالتی پیشرفته نسبت به حالت قبل؛ این واژه به مانند فامیل بکار می رود. مانند فرزین فِرَخمند!!!
کهکشانی: این بدترین حالت بوده و فرد مانند سیب زمینی بی رگ شده و هیچ چیز در حال او اثر نمی کند؛ این افراد معروف به بی غم هستند.( اینجانب به تازگی از مادر گرام به این درجه نایل گشته و بسیار مذمت شده ام ولی دریغ از فایده!!!)
-----------------------------------
پاورقی 1: تعارف که نداریم تو ایران 99% به این بیماری گرفتارند؛ رک و رو راست بگو شامل کدوم گروهی؛ گشادی،اسطوره ای، فِرَخی یا کهکشانی !
پاورقی 2: بخاطر این که تو پست قبل شاکی بودم، شرمندم. همه چیز رو می تونم تحمل کنم به جز توهین به خانوادهَ م.
بی ربط: به اندازه ی آرزوهات تلاش کن یا به اندازه ی تلاشت آرزو !!!